Afsluiting vrijwilligerswerk Anak Wayang

Na 3 weken activiteiten en voorlichtingen te mogen geven voor de kids in Yogyakarta, is er nu helaas alweer een einde gekomen aan deze mooie periode. Ik kan terugkijken op een erg leerzame tijd. Ik ben veel te weten gekomen over de leefgewoontes,cultuur en natuur/ bezienswaardigheden in en rondom Yogya. Iedereen is vriendelijk en behulpzaam. Ook vind ik het speciaal om te zien hoeveel familie voor elkaar betekent hier. Vaak wordt het verkregen inkomen verdeelt binnen de familie en wordt er goed gezorgd voor de ouderen die hulpbehoevend zijn. Geld is hier niet zo van belang, de bevolking hier vindt het veel belangrijker om te genieten van het leven en van elkaar.

Na afscheid te hebben genomen van de liefdevolle mensen van ons Guesthouse is de tijd aangebroken om te gaan reizen richting Bromo,Ijen vulkanen, Bali, Lombok, Gili en Komodo eiland.

Na een 14 uur lange krampachtige busrit zijn we eindelijk aangekomen bij de Bromo vulkaan. Rond 4 uur snachts werden we gewekt om de zonsopkomst te mogen meemaken op een speciaal panoramisch uitzicht punt. We werden met een jeep naar boven gereden wat extra sfeer gaf aan deze trip. Eenmaal boven aangekomen was een kippenvel moment voor mij, zoiets moois heb ik tot nu toe nog niet meegemaakt. Rond 5:15 kwam de zon tevoorschijn en werd het spectaculaire uitzicht beetje bij beetje meer zichtbaar. Ik keek uit op de Bromo vulkaan die bestaat uit meerdere reusachtige bergen en nog een andere vulkaan die erachter ligt. Momenteel is de Bromo niet actief, maar dit kan zomaar veranderen. Na bijna een uur genoten te hebben van dit prachtige uitzicht werden we naar de voet van de krater gebracht. Na 30 minuten geklommen te hebben kwam ik futloos aan bij de krater. Geen tijd gehad voor ontbijt en weinig slaap was killing voor mij. Gelukkig maakte het indrukwekkende uitzicht en het bruisend geluid van de krater dit al snel goed. Wat moet dat een ongelofelijk geweld zijn als een vulkaan uitbarst. Ik ben samen met mijn studiegenoten wat verder gelopen als was toegestaan, best spannend. Het pad werd alsmaar smaller en er was geen leuning meer. Het leek wel of we in de vulkaan stonden(amazing). Uiteindelijk zijn we toch maar terug gelopen omdat het te onveilig werd. Foto's volgen snel!

Rond de middag werden we alweer naar onze volgende bestemming gereden. Na 7 uur aangekomen bij een prima verblijf midden tussen het gebergte van de vulkaan Ijen. Na aankomst ben ik even gaan ontspannen in de natuurlijke Warmtebron afkomstig van de vulkaan Ijen. Vergelijkbaar met een jacuzzi maar dan nog een stuk warmer. Rond 00:30 werden we alweer gewekt voor de krater en blue fire hike van 2 uur.
Dit hike tocht duurde totaal iets van 4 uur wat echt even tanden bijten en doorzetten was. De tocht was behoorlijk stijl. Na Uiteindelijk de top bereikt te hebben op een hoogte van 2500 meter was ik van top tot teen bezweet maar wel met een voldaan gevoel. Achteraf gezien moest het zwaarste nog komen want om het blauwe vuur te zien moesten we weer flink stijl afdalen en dat in het donker met een zaklampje van mijn telefoon. We hadden wel een gids maar hier hadden we vrij weinig aan omdat hij behoorlijk langzaam liep en steeds stopte om anderen te helpen. Samen met een Mexicaanse maat van ons die we gedurende de busrit hebben leren kennen zijn we zelf maar doorgelopen, behoorlijk spannend. Gelukkig waren er nog andere groepen die we een beetje konden volgen. Na een steile afdaling van 45 minuten te hebben volbracht waren we bij the blue fire aangekomen. De blauwe vlammen ontstaan door zwavel en warmte van de vulkaan. Ook dit was magisch om te zien, ondanks de stank. Indrukwekkend om erbij te vertellen is dat hier een bepaald steensoort word uitgebeiteld voor cosmetische producten (sulphur). De mannen die dit uithakken brengen deze stenen doormiddel van 2 baskets en een soort van bamboe stok op hun schouders naar de andere kant van de berg. De 2 baskets hebben samen een gemiddeld gewicht tussen de 80 en 100 kilo. Dit brengen ze 2 à 3 keer per dag van de ene kant naar de andere kant van de vulkaan. Dit doen ze vaak ook nog met hun slippers aan, echt ongelofelijk! Wat een respect heb ik voor deze mensen. Hun inkomen krijgen ze uitbetaald per kilo. Ongeveer 600 rupia per kilo dacht ik, als je gaat doorrekenen verdienen deze mannen omgerekend gemiddeld 10 euro per dag wat voor Indonesische begrippen behoorlijk veel is. Als ik zie hoeveel energie en moeite ik al kwijt was met een klein rugzakje op mijn rug dan is deze prestatie van deze mannen toch wel indrukwekkend te noemen en vindt ik natuurlijk dat ze een veel hoger inkomen verdienen. Op de terugweg waren we nog even verdwaald en zijn we per ongelijk via een ofroute weg naar boven geklommen, dit was even billenknijpen voor ons allemaal!

Maargoed we leven nog en hebben waanzinnige dingen mogen ervaren afgelopen dagen. Nu zijn we alweer aangekomen op het toeristische eiland Bali (Kuta) om te leren surfen. Na 4 dagen gaan we weer verder met onze reis.

Ik hoop dat jullie met plezier mijn verhalen volgen.

Namens stichting AWI en mij iedereen heel erg bedankt voor de sponsoring van de kids in en rondom Yogyakarta.
Ik weet zeker dat van het ingezamelde geld veel kinderen in de achterstandswijken de komende tijd voorzien kunnen worden van o.a. sport, spel en studie materialen zoals ballen, pennen, stiften, papier, leer/leesboeken.

Verder heb ik gedurende mijn vrijwilligerswerk periode voorlichtingen gegeven over (voeding) een gezond ontbijt en het (ziektepreventie) het dragen van slippers. Stichting Anak Wayang kan op verzoek van ons komende tijd fruit en slippers kopen voor de kinderen in 3 achterstandswijken waar zij actief zijn. Veel kinderen kunnen geen slippers betalen waardoor de kans groot is dat ze infecties en uiteindelijk ernstige ziektes oplopen.

Avontuurlijke groet,
Selamat jalan (Goodbye)
Maurice.